IKASKIDEAREN EBALUAZIOA

Aurkene Uretaren bloga aztertu eta baloratuko dut jarraian. Horretarako, irakasleak emandako taula batean dauden irizpide batzuk erabiliko ditut.

Aipaturiko ikaslearen oharrak, hau da blogean dituen apunte edo ideiei dagokionez Ohar ugaritasuna eta kalitatezkoak egin ditu, norberaren gogoetak,eta iruzkinak, azalpenak, adibideak, aipuak, irudiak…

Hauek modu egokian daude eta ohar ugari ageri dira. Horregatik 4=Oso ondo batekin baloratuko nuke.

Analisia eta gogoetari dagokionean, oso ondo moldatu da. Datuak modu argian azaltzen ditu, teoriarekin uztartuz eta bere gogoetak ere idazten ditu. Beraz, 4=Oso Ondo bat merezi duela esango nuke.

Sormena eta orijinaltasunari dagokioenean ere, ez du inongo arazorik izan, irudiak sartu ditu oharrekin batera, gogoeta pertsonalak ere agertzen dira aurretik aipatu dudan moduan eta informazio gehigarria ere sartu du bideo batzuen laguntzaz baliatuz. Beraz, baldintza guzti hauek betetzen dituenez 4= Oso Ondo moduan baloratuko nuke.

Atalen arteko lotura eta koherentziari dagokionez. Irakurketa errazten duen egitura dauka. Loturak eta koherentzia zaindua dauka 4=Oso Ondo.

Hizkuntza modu egokian darabil, akats ortografiko edo gramatikalik gabe. 4=Oso Ondo.

Aurkezpena, sinplea da, detaile txiki batzuk dituelarik. Horrek ordea dotorezia ematen dio blog-ari. Ez ditu beharrezkoak ez diren elementuak sartzen bloga betetze aldera, eta dituen apaingarriak dotorezia puntua ematen diote 4=Oso Ondo batekin baloratuko nuke beraz.

Hona hemen Aurkene Uretaren link-a:

kuxkuxeatu.wordpress.com

Teknologi berriak gabonetako opari... 


Hona hemen youtubeko bideo bat non ikus dezakegun gabon hauetan izan diren opari ospetsuenak umeentzako. Mende hauetan ia ezinezkoa da ez jakitea gauza edo bestea baina beti teknologi berriak izaten dira. Gure kulturan sartu zirenetik gora joan dira haien salmentak eta nahiz eta ideia gustokoa ez izan beharrezkoak dira. Gurasoek ere hezkuntzan garrantzitsuak izatea eskeintzen dute. Zein da zure ikuspuntua? Teknologia hauek hezkuntzari laguntzen dio ala ez? Bota ezazue zuen iritzia:

Linka hauxe da: http://es.youtube.com/watch?v=3Z0rJxFM4nM
2 minutu baino ez dira, oso interesgarria da.

MINDOMOA

                                               TALDE LANA: ARBEL DIGITAlA

Arbel digitalari buruzko lana egin dugu lau ikaskidek, lan honekin eskolan erabiltzeko baliabide zein tresna berri bat ezagutu dugu. Gasteizko Urkide ikastetxean egon gara eta bertako irakasleak arbel digitalarekin egiten duen lana erakutsi digu beste gauzen artean...

 Arbel digitalari buruzko hausnarketa egiteko aukera izan dugu, honen alde onak eta txarrak ondorioztatuz.

http://www.mindomo.com/edit.htm?m=d0fdeb5acb764176ae11cbd2dc90cc79#editor

LEHEN HEZKUNTZAN ERABILTZEKO BITARTEKOAK

IPUINA

Lehen Hezkuntzako edo haur hezkuntzan lantzeko moduko materiala dela esan nezake, nik lehen hezkuntzan erabiltzeko ipuin bat sortu dut, sei edo zazpi urteko haurrentzat, hain zuzen. Storybird errekurtsoaz baliatuz ipuin bat sortu dut. Ipuin honek haurrak irakurketan trebatzeko balio du baina baita balore batzuk transmitizeko ere eta gai batzuen inguruan eztabaida sortzeko. Hona hemen erregina eta lau senarrak izeneko ipuina:

http://storybird.com/books/erregina-eta-lau-senarrak/?token=w7y7gk

KOMIKIA

Aukeratu dudan bigarren bitartekoa zoobursten bidez komiki bat egitea da. Lehen hezkuntzan erabiltzeko bitarteko egokia iruditzen zait, hainbat ikasgaietan erabiltzeko, kasu honetan olioaren birzikletari buruz egin dut komikia. Irudiak eta testuak nahastuz ikasleek errez ikas dezakete natura zaintzeko olioa birziklatu behar dela.

http://www.zooburst.com/zb_books-viewer.php?book=zb04_4fafb361312e0


Hau egin dudan beste komiki bat da, kasu honetan toondoo programa erabili dut, haurrekin egiteko baliabide ezin hobea iruditzen zait, marrazki asko aukeratzeko aukera dago eta zuk zeuk komikia sortzeko aukera ematen dizu, nahi duzun testua sartuz. Horrela eskolan edozein ikasgaietara moldatzeko aukera ematen du. Nik kasu honetan olioaren erreziklaiarekin aritu naiz.

STRATCHAREN ERABILPENA ESKOLAN

Bustillo hitzaldi bat ematen egon zen Gasteizko magisteritza eskolan orain bi aste, bertan, stracharen bidez aplikazio deigarri bat erakusten egon zen. Niretzat orain arte ezezaguna zen programa hau.

Scratcha bai ikasle eta baita irakasleek erabili dezaketen programa da. Programa honek ikasleek teknologia berrien gaitasuna lantzeaz aparte, beste gai desberdin batzuk lantzeko ere balio du, adibidez, mapak, matematikak, musika etab.

 Programa hau maneiatzen duzula frogatzeko lehenik eta behin jakin beharreko lehengo gauza da zertarako balio duten aukera guztiak, mugimendua, kontrola, itxura, sentsoreak, soinua, eragiketak, arkatza eta aldagaiak. Hauek kontrolatu ondoren oso garrantzitsua da jakitea bakoitzak zer behar duen funtzinatzeko, eta ze baldintza bete behar diren mugimendua edo ekintza emateko. Honekin oinarri bezala programa sinpleak egiten lortu beharko genuke, gure esagutzak frogatzeko, adibidez: ipuin bat, pin pon joku bat eta tribial bat esate baterako.

Eta hau guztiaz aparte programak berak eskaintzen ez dituen irudi eta objetuak gehitzen jakin beharko dugu, gure programa aberatsagoa egiteko.

Programa hau lagungarria izan daiteke klaseko metodologian, haurren interesa erraz erakar dezakeelako eta honi esker ikasgaiak lantzeko beste modu ikasleentzako interesgarriagoa bat izan daiteke, baina honek arazo bat dauka eta da, ezin dela kurtsoa osoa Scratcharen inguruan kokatu , eta horregatik interesgarria izan daiteke bakarrik gauza konkretu batzuk azaltzeko erabiltzea.

Gaitasun digitala ez da sarean nabigatzea, komunikatzea eta besteekin interkonektatuta egotea; teknologien berrien bitartez diseinatzea, nahastea eta garatzea baizik.

Ikasle eta irakasleengan pentsamendu sortzailea garatzen da.

Gaur egun, eskoletan hainbat material didaktiko digital sortzeko tresna ugari daude. Honek, materialak ikasleen premietara egokitzea ahalbideratzen du.

 Maila tekniko ezberdinetako tresnak aurki ditzakegu, batzuk oso errazak bere erabileran eta besteak konplexuagoak. Bigarren multzo honetan, “scratch” topa dezakegu.

Tresna hau erabiltzeak aukera zabalagoak ematen ditu: scratch-ekin, ariketa interaktibo erraz bat edota konplexutasun handia izan dezakeen, on-line rol joko bat sor daiteke. Honek ez du esan nahi teknikoki ezagutza handiegirik behar denik baizik eta tresnaren erabilera logikoa ezagutzea.

Beraz lehen aipatu dudan moduan, eta nik eskolan matematiketarako erabiliko nuke.Oso tresna egokia dela esan daiteke haurrekin programazioa eta logika matematikoa lantzen hasteko, eta beharrezkoa dena IKTak guztiz menperatzeko. Strachak matematika aztertzeko, ulertzeko erreztasuna ematen digu grafiko, testu, marrazki, argazki, mugimenduaren bidez. Aldi berean, tresna interaktiboa izatean haurrentzako motibagarria dela uste dut. Hainbat ariketa desberdin egin daitezke: piezak kriterio ezberdinen arabera sailkatu, konparaziozko jokuak egin, eraldakuntzak egin, joku logikoak, joku libreak, asmakuntzen jokuak...eta guzti hau matematikari aplikatuta.

Hementxe  stracharen adibide bat daukagu:

Schank: "El 'e-learning' actual es la misma basura, pero en diferente sitio"

Roger Schank inteligentzia artifizialean aditua da, berak eskolak gaizki hezitzen gaituela esaten du. Ikasi dezakegun guztia praktikotasunean oinarritu behar dela uste du. Ordenagailuak ez dira ondo erabiltzen. Hezkuntza sistemak bi gauza gaizki egiten du: zer irakasten dute eta nola irakasten dute. Galdera hau egiten du: zer erakutsi beharko genuke? Nola erakutsi bizitzera, nola ikasi aitona edo ama izatera. Baina eskolak ez gaitu honako hau erakusten. Gure bizitzari buruz, giza baloreak edo gustatuko litzaigukeen lanari buruz erabakiak hartzera erakusten ez diguten moduan. Eta nola irakatsi beharko genuke? Betiko klase magistralak ematen dituen irakaslearen formula eta azterketak egitearen formulak ez du funtzionatzen. Txikiak ginenean bezala ikasi beharko genuke: hizkuntza hitz egiten ikasten da, erabilera eta praktikaren bidez.

Hezkuntza praktikotasunean oinarrituta egon beharko litzateke, giza adimenak horrela ikasten duela azaltzen du bere liburuetan. Gizakiak adimen prozesu ezberdinak dauzka jaiotzen garenetik. Hauen bidez, argudiatu, erabaki, iragarpenak egiten ditugu…Ondo eginez gero bizitzan arrakasta izan dezakezu. Eskolan, aldiz, ez digute honako hau erakusten. Eskola ez da benetazko bizitzara moldatzen, eskolak fisikaren kausa-efektua erakusten du baina ez du ezagutza praktikoan oinarritzen eta hauxe bera da eguneroko bizitzarako behar duguna.

Roger Schankek uste du filosofía, literatura edo historia bezalako irakasgaiak ez direla ikasteko hezkuntza sistemak aurkezten dituen bezain garrantzitsuak. Ez zutela ikasleak hauek ikastera behartu behar. Historia ikasteko modu praktiko batez ikastea garrantzitsua izango litzateke, adibidez Frantsez Iraultzaren simulazio baten bidez.

Modu honetan, ordenagailuek asko lagundu dezakete egoera errealak adierazteko, hala ere ordenagailua edo tresna bera baino garrantzitsuagoa nola erakustsi da.

Eskolak behar ez direla eta eskolak deuseztatu beharko liratekela esaten du, eskolak gobernuak kontrolatzen ditu eta hauek eskolatik pertsona adimentsuak irtetzeko ez dira arduratzen, kontrakoa baizik, galdera gehiegi egiten ez dituzten pertsonak nahi dituzte, gauzak gehiegi konplikatzen ez dituztenak.

http://elpais.com/diario/2010/02/25/ciberpais/1267068270_850215.html

Manel Rives

DIVANEOS EN EDUCACION bideoaren gaineko hausnarketa (pentsamendu kritikoa)

Boluntade arazo bat da, eskola aldatu nahi izatea edo ez. Hezkuntza eredu diferentea. Teknologi berriak nolanahi jarri beharrean, sistema aldatu behar da, sistema berak, teknologiak aldatzen ditu. Gaur egun aintzinean egiten zen berdina egiten da, “pizarrilloarekin” egiten zen gauza bera. Ez gaude inbertitzen ari, gastatzen baizik. Ez dut topatzen eskola aldatzen ari garen aldeko diskurtsoa. Benetan eskola aldatu nahi dugu? Egun egiten dena, teknologiak eskolan sartu eta teknologiak eskola aldatuko duela pentsatzea da.


Errealitatea bestelakoa da, ez daukagu irakaslerik teknologi berrietan prestatutak, ezta TIC gelak ere. Adibide moduan, Manuel Rivesek plastilina erabiltzen du bere haurrekin jarduteko. Zer izan behar du TIC irakasle batek? lehenik eta behin autokritikoa izan behar du: zer egiten dut, nondik nator, nora noa, nora eraman nahi ditut irakasleak…halako galderak eginez.

Ikasleak informazio hartzaile hutsak ez izatea behar da, kreatiboak izatea, hain zuzen. Ez dago errezetarik, ezta ikasle, adin berezirik. Irakasle moduan ez duzu tip mota batekin lan egiten, ikasle guztiak desberdinak dira. Arriskatu behar dugu, arrisku kulturaren falta daukagu, baina saiatu behar gara, irakaslea ez da TIC bat izan behar, irakasle bat baizik. Baliteke, gure helburua plastilinazko panpin batzuekin lortzea. Era berean, testu liburua errekurtso ona da ondo erabili ezkero, baina, ez da 25 liburu behar gela batentzako, hau ez da bidea, batez ere, gauza bera modu digitalean ematen badigute. Ikaslegoari erakutsi behar zaio talde lana egiten, lan kooperatiboa, hain zuzen ere. Ezin da izan testu liburua erabiltzen den material bakarra izatea. Bestetik zenbait ikasgai ordu gutxi lantzen dira, beste batzuen artean musika adibidez.

Manuel Rivesen ustez mugikortasuna etorkizuna da, munduko zenbait herrialdeetan haurrak testuinguru formalean liburuak etzanda irakurtzen dituzte, hemen ezinezkoa izango litzateke. Honekin esan nahi dena da ikasteak ez daukala mugarik.

Ezin diogu ikaslegoari arrisku kultura izatera erakutsi, irakasleagoak ez duenean. Kreatibitatea behetik landu behar da, ez da hogeitabi urterekin egin behar, umetan kritikotasuna, adierazkortasuna…bultzatu behar da.